သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
နင္ ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ခ်ည္သြားခဲ့ၿပီ.
တိမ္အျပည့္နဲ႕ မိုးေခါင္သူေလးေရ
ပန္းေႃခြတဲ့ ရာဇ၀င္ကို နင္ ျပင္ဆင္မွ ျဖစ္မွာပါ။
မတီးခတ္ရေသးတဲ့ ေစာင္းႀကီးေတြမွာလည္း
ဂီတဟာ ခိုေအာင္းေနတာပဲ။
ေရမေလာင္းတဲ့ သစ္ေစ့ေလးဟာလည္း
ပန္းပြင့္ေတြကို သို၀ွက္ထားမွာပဲ။
သူ ေျပာခ်င္သလို ေျပာပါေစေတာ့ကြယ္။
လြမ္းတတ္သူတို႕ ဘာသာဘာ၀
နွဳတ္ခမ္းကိုသာ ခပ္ဖြဖြ ကိုက္ထားလိုက္ရတယ္။
No comments:
Post a Comment