မပ်င္းနဲ႔
ပ်င္းရိေနရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္တစ္ခုကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ဘူး။ ေျပာတုန္းကေတာ့ စီမံကိန္း ခ်တုန္း ကေတာ့ မုိးလားကဲလားနဲ႔ တကယ္လည္း လုပ္မယ္က်ေတာ့ ေနပူတယ္၊ မုိးရြာတယ္၊ ဇာတ္ေက်ာတတ္တယ္၊ ေခါင္းကိုက္တယ္၊ ဖ်ားတယ္နဲ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ခရီး မေရာက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ မပ်င္းဖို႔လိုပါတယ္။
မေတြေဝနဲ႔
ေလာကီလူသားေပးပဲ။ တစ္ခါခါ ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ ၾကံဳတတ္မယ္။ ငါဘာလုပ္ေနတာ ပါလိမ့္။ ဒါကို လုပ္လိုက္ေတာ့ေကာ ငါ့အတြက္ ဘာထူးလာမွာလဲ။ အဲ့ထက္ဆုိးတာက တစ္ခုခုကို ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္ေနရင္းတန္းလန္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေပ်ာက္သြားတာမ်ိ
သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေတြေဝရင္ ဘဝခရီးေႏွာင္ေႏွးပါတယ္။
မစုိးရိမ္နဲ႔
ျဖစ္ေတာင္မလာေသးဘူး။ ငါလုပ္ေကာလုပ္ႏိုင္ပါ့မလား။
အားမငယ္နဲ႔
ငါ့ေဘာ္ဒါေတြမ်ား၊ သူတို႔ေတြမ်ား ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီ၊ ညာေတြျဖစ္ကုန္ျပီ၊ ငါ့က်ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာေသးပါလား အစရွိသျဖင့္ အားငယ္စိတ္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝင္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲ့လို ဝင္စရာမလိုပါဘူးကြယ္။ သူတို႔လည္း ထမင္းစား၊ တို႔လည္း ထမင္းစားေပမယ့္ ဘဝေပး ကုသိုလ္၊ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ သူတို႔ျမန္ျမန္ ျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ (ဘာျဖစ္တာလဲေတာ့ မသိဘူး) ကိုယ္က ဘဝရဲ ႔အဓိပါၸယ္ ကုိ သူတုိ႔ ေစာေစာ စီးစီး ရွာမွီးခြင့္ ရတယ္လို႔ သေဘာ ထားလိုက္။ ဘာၾကီးျဖစ္မွ၊ ညာၾကီးျဖစ္မွ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ မေခၚဘူး။ ကိုယ္က်င္လည္ေနရတဲ့အေျခအေနထ
အခ်စ္ဆိပ္ မတက္နဲ႔
ထူးဆန္းတယ္ဟုတ္။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတြ႔ေနရလို႔ပါ။ လူေတြက ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ႔ အရမ္း Romantic ဆန္သြားရင္ ေရာင့္ရဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ျပီေလ။ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအုိပ်က္မွာ ေနရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာင္ တိုက္ခန္းေလးတစ္လံုးနဲ႔ ေနရရင္ျပီးပါျပီဆုိတာမ်ိဳးန
စိတ္ႏွလံုး ယာယီေပ်ာ္ရႊင္မွုအတြက္ အတၱစိတ္ နည္းဖို႔အတြက္ ေပးဆပ္ တယ္ဆုိတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးက လိုအပ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ေနလည္း ဖုန္းေတြဆက္၊ ညအိပ္လည္းမဆက္၊ မအိပ္ဆက္၊ တစ္ပတ္မွာ ၇ ရက္ေတြ႔၊ ေတြ႔ေတာ့ ၂၄ နာရီ၊ ၈ နာရီက အျပင္မွာ ၈ နာရီက အြန္လုိင္းမွာ အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ ညက အိပ္မက္ဆုိး မက္လို႔ ကိုကို႔ကို သတိရလု႔ိပါ၊ သဲသဲကို သတိရလို႔ပါဆုိျပီး ဖုန္းေတြဆက္ၾက နဲ႔ အိပ္ေရး ပ်က္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အခန္းေဖာ္ေၾကာင့္ တိုက္ခန္း စပ္မငွားေတာ့တာ ၾကာပါျပီ။ ဒီေတာ့ ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္ပါ။ Target တစ္ခုထားျပီး ၾကိဳးစားေနစဥ္ ကာလမွာေပ့ါ။ အဆိပ္ေတာ့ မတတ္ပါနဲ႔။ ေျဖေဆးမရွိပါဘူး။ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ က်ရွံးေစမယ့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
အေပ်ာ္မမက္နဲ႔
စိတ္ထြက္ေပါက္၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ဆုိျပီး ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္မယ္။ စားလိုက္မယ္။ ကဲလိုက္မယ္။ လုပ္ေတာ့ လုပ္ေပါ့။ ဒါကိုလည္း Limit ေလးေတာ့ ထားေလ။ ကိုယ္လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ
ကို ပ်က္ျပားေလာက္ေအာင္ အေပ်ာ္ေတြ အရမ္းမ်ားေနရင္လည္း မေကာင္းဘူး။ ျပီးေတာ့မွ ငါ့ကို အရက္ဝိုင္းတုိက္ ေကာင္ေတြ သူတုိ႔က်ေတာ့ Project ျပီးသြားပါလားဟ ဆုိျပီး ေနာင္တေတြ ရေနလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ ႔က ကိုယ့္ ေအာင္ျမင္မွုအတြက္ တစ္ဖက္သားကို လမ္းလြဲေအာင္လုပ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုအခ်ိဳသတ္ျပီး ဆီစမ္း ပဲဆီနံေလး ေမြးလိုက္တာလို႔ ေရရြတ္ေနရင္း ဘဝပ်က္သြားပါမယ္။ အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မဖ်က္ပဲ ကိုယ္တိုင္ ဝါသနာနဲ႔ကို ေပ်ာ္တတ္တာလည္း ရွိတယ္ေလ။ Limit ေလးနဲ႔ေတာ့ ကဲၾကေပါ့။ အိေျႏၵရရေလး ေပ်ာ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ထပ္ေလာင္းေျပာခ်င္တာကၾကိဳးစားေနတဲ့ဘဝရဲအရသာဆုိတာဟာလည္းပန္းတိုင္ေရာက္မွခူးဆြတ္ရမွာ
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ အသီးမသီးေသးေပမယ့္ အရြက္ေတြ ခူးျပီး ဟင္းစားလုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက် ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ႔ အခ်ိဳ ႔က Quality of Life ကုိေမ့သြားၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္မွုအတြက္ ပန္းတိုင္ကို ထားရွိေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုအတြက္ကေတာ့ စကၠန္႔တိုင္းဟာ ပန္းတိုင္ပါပဲ။
အားလံုး ၾကိဳးစားရက်ိဳးႏွပ္တဲ့ ပန္းတိုင္တစ္ခုသုိ႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။
TechSpace Journal ေအာင္ခမ္း (TSJ team)
No comments:
Post a Comment